Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ο ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΑΗΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ

Ο Ορφέας και οι νταήδες με τα κίτρινα βιβλία, το τρίτο βιβλίο της σειρά με τον γνωστό και πολυαγαπημένο ήρωα των παιδιών, τον Ορφέα, και θέμα την ενδοσχολική βία, κυκλοφορεί από σήμερα στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας।

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο Ορφέας τον τελευταίο καιρό κλείνεται στο δωμάτιό του και δε μιλάει ούτε στη μαμά του. Κι ας βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Μια παρέα αγοριών, τα «Κίτρινα Ποδήλατα», τον ενοχλούν συνεχώς. Τον κοροϊδεύουν, τον σπρώχνουν, τον απειλούν, του τρώνε το κολατσιό, του παίρνουν το χαρτζιλίκι… Κι ο Ορφέας φοβάται.
Ώσπου, μια μέρα θα πάρει την απόφαση να τους αντιμετωπίσει. Άραγε θα τα καταφέρει; Πώς; Τι χρειάζεται το μπλοκ ζωγραφικής του; Και τι σχέση μπορεί να έχουν ένα μυρμήγκι κι ένας ελέφαντας;
Ένα βιβλίο για την ενδοσχολική βία με ευαισθησία και αγάπη.

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Έλληνες φοιτητές πήραν το χρυσό στο πρωτάθλημα της Microsoft

Tο χρυσό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Microsoft κατέκτησαν δύο έλληνες φοιτητές με μια εφαρμογή, η οποία λειτουργεί ως ψηφιακός ξεναγός που προσαρμόζεται στις ανάγκες του χρήστη.
Η ιδέα προέκυψε όταν πριν από μερικά χρόνια ο φοιτητής τότε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και σήμερα υποψήφιος διδάκτωρ Γιώργος Καρακατσιώτης επισκέφθηκε την αρχαία Τίρυνθα, αλλά δεν πρόλαβε ανοιχτό τον αρχαιολογικό χώρο. Σκέφθηκε τότε να δημιουργήσει...
...έναν πολύγλωσσο ηλεκτρονικό ξεναγό όχι μόνο για την Τίρυνθα αλλά για όλους τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της Ελλάδας και, γιατί όχι, για τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους όλου του κόσμου.
Μαζί με τον Βαγγέλη Πτερνέα συμμετείχαν σε ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα την ανάπτυξη λογισμικού τεχνητής νοημοσύνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οι γνώσεις που αποκόμισαν από αυτή τη διαδικασία ήταν πολύτιμες για την ανάπτυξη μιας εμπορικής εφαρμογής, την οποία η Microsoft έκρινε ως την κορυφαία παγκοσμίως για το 2011 στην κατηγορία της διαλειτουργικότητας.
"Η δουλειά που γίνεται στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι τόσο κακή όσο μπορεί να πιστεύει ο περισσότερος κόσμος", τονίζουν στη "Μ" οι συντελεστές της Touring Machine, οι οποίοι δεν παραλείπουν να εκφράσουν ευχαριστίες στον επιβλέποντα καθηγητή τους Ίωνα Ανδρουτσόπουλο.
Οι φοιτητές, που ονόμασαν την ομάδα τους... "Αλανιάρηδες", συμμετείχαν στον διαγωνισμό Imagin Cup Microsoft για δεύτερη φορά. Το 2010 είχαν κερδίσει τον διαγωνισμό της Microsoft Ελλάς και αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να φιλοξενηθούν στις εγκαταστάσεις της εταιρείας. Δεν ήταν μόνο τα δωρεάν γραφεία και το λογισμικό, αλλά το όλο "οικοσύστημα" που τους βοήθησε να βελτιώσουν την εφαρμογή τους. Η μη κατάκτηση του στόχου στον τελικό του 2010 όχι μόνο δεν τους πτόησε, αλλά τους ενδυνάμωσε τόσο, ώστε φέτος η νέα εκδοχή της εφαρμογής κατέκτησε την πρώτη θέση παγκοσμίως στην κατηγορία της διαλειτουργικότητας.
Πώς λειτουργεί:
Η εφαρμογή λειτουργεί σε υπολογιστή και έξυπνο τηλέφωνο. Ο χρήστης μπορεί την ώρα που βρίσκεται σε ένα μουσείο ή έναν αρχαιολογικό χώρο να λαμβάνει πληροφορίες στον υπολογιστή-ταμπλέτα ή στο κινητό τηλέφωνο για ό,τι βλέπει.

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ



ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΜΑΪΟΥ 2011 και ώρα 16:00-17:००

ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
και στην Αίθουσα 2: «Ο Ορφέας και οι αθλητές του ανέμου» από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Ο Ορφέας αγαπούσε πολύ τον αθλητισμό। Και χάρηκε ακόμη περισσότερο όταν άκουσε ότι σε λίγους μήνες θα διεξάγονταν στη χώρα μας οι Παγκόσμιοι Αγώνες Special Olympics. Ονειρευόταν πως τάχα ήτανε κι αυτός μέσα στο στάδιο ανάμεσα στους αθλητές. Και τη μια ακολουθούσε πίσω από τον έναν αθλητή κουβαλώντας το καλαθάκι με τα ρούχα του, και την άλλη μετρούσε με τη μεζούρα του κριτή τα άλματα στο σκάμμα. Ναι! Ήθελε πολύ να πάει να τους δει. Και να τους βοηθήσει, αν γινόταν. Κι έτσι έκανε…Ο Μερκούριος Αυτζής με το νέο του βιβλίο θα μας γνωρίσει τους αθλητές του ανέμου, τις αξίες τους, την προσπάθεια που καταβάλλουν και την απίστευτη δύναμη που διαθέτουν!

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ

ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ:
Αλλάζει η σχέση του παιδιού με το βιβλίο;

Με αφορμή τη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου και το Στρογγυλό Τραπέζι –Συζήτηση με θέμα: «Από το χαρτί στην οθόνη: Αλλάζει η σχέση του παιδιού με το βιβλίο;» που προηγήθηκε στην τελετή απονομής βραβείων του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, καθώς και το γενικότερο προβληματισμό που αναπτύχθηκε, αδράχνω την ευκαιρία για να εκφράσω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη και να συνεχίσω την κουβέντα ή ακόμα-ακόμα να τη διευρύνω μεταξύ των φίλων bloggers και των φίλων του fb, αφού τα περιθώρια ενός στρογγυλού τραπεζιού εκ των πραγμάτων είναι στενά.
Στην ερώτηση λοιπόν, αν αλλάζει η σχέση του παιδιού με το βιβλίο, ως συγγραφέας αρχικά (παρακάτω θα αναπτύξω την άποψή μου και ως εκπαιδευτικός) απαντώ πως δεν αλλάζει, τουλάχιστον για την ώρα, ή καλύτερα δεν έχει αλλάξει ακόμα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ακόμα δεν πρέπει να φοβόμαστε. Ούτε και να στεκόμαστε απέναντι στο νέο εργαλείο με καχυποψία ή σαν να θέλουμε να το ξορκίσουμε. Για την ώρα στην πατρίδα μας αυτό που προέχει είναι να δούμε το πώς θα κερδίσουμε το μεγάλο αριθμό των παιδιών που δεν γνωρίζουν το λογοτεχνικό βιβλίο και κατ’ επέκταση την αξία ή τη δυναμική που κρύβει αυτό μέσα του, προκειμένου να τα μετατρέψουμε σε ενεργητικούς αναγνώστες.
Από την άλλη βέβαια δεν πρέπει ούτε και να επαναπαυόμαστε. Διότι κανείς δεν ξέρει κι ούτε μπορεί να εγγυηθεί πώς θα εξελιχθεί όλο αυτό στο μέλλον.
Θυμάμαι, όταν πρωτάρχισα να γράφω, το 1993, η σχέση μου με το χαρτί και το μολύβι ήταν ρομαντική, ερωτική θα έλεγα, λες και βγαίναμε ραντεβουδάκι εγώ και τα χαρτιά μου. Τότε ήθελα τα χαρτιά μου αυτά -συνήθως είχαν τη μορφή του μπλοκ- να είναι πεντακάθαρα και να μην υπάρχει ούτε μια μουντζούρα στις σελίδες. Όπως καταλαβαίνετε, για να το πετύχω αυτό, έγραφα και ξαναέγραφα από την αρχή το ίδιο κείμενο στη σελίδα μέχρι αυτή να γεμίσει με καλαίσθητα και άνευ μουτζούρας γράμματα. Εκείνα τα πρώτα χρόνια λοιπόν θεωρούσα αδιανόητο να διαταραχθεί η σχέση μας αυτή και ήμουν από εκείνους που διακήρυττε φανατικός οπαδός της συγγραφής στο χαρτί.
Αργότερα, μόλις δυο χρόνια μετά, το 1995 στη Γερμανία, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το φορητό υπολογιστή, με τον οποίο μπορώ να πω ενθουσιάστηκα. Ενθουσιάστηκα κυρίως από τις δυνατότητες που είχε και βέβαια από το γεγονός ότι δε θα χρειαζόταν πια να γράφω και να ξαναγράφω για να είναι οι σελίδες μου καθαρές. Βέβαια, στην αρχή και μέχρι να μάθω να τον χειρίζομαι έχασα αρκετά κείμενα. Όμως παρά τις δυσκολίες που συνάντησα, κάθε αρχή είναι δύσκολη, το νέο για μένα και πολλά υποσχόμενο εργαλείο με κέρδισε. Δυο χρόνια αργότερα, το 1997, απέκτησα το δικό μου υπολογιστή και σήμερα, 14 χρόνια μετά, θεωρώ αδιανόητη την επιστροφή μου στη ρομαντική εποχή, του χαρτιού.
Σήμερα, διανύοντας μια πορεία 12 χρόνων στο εκδοτικό γίγνεσθαι και με περίπου 20 βιβλία στο ενεργητικό μου, αυτό που με ενδιαφέρει είναι η επικοινωνία με τους αναγνώστες μου και το πώς θα κερδίσω περισσότερους ή καλύτερα το πώς τα κείμενά μου θα διαβαστούν από περισσότερα παιδιά-αναγνώστες. Δε με φοβίζει το νέο εργαλείο με την όποια του μορφή (e-bbok, ipad, iphone κλπ.), αν και δεν το γνωρίζω ακόμα, ούτε στέκομαι απέναντί του αδιάφορος. Το αντιμετωπίζω ως ένα ακόμα εργαλείο, το οποίο ίσως, αυτό και πάλι κανείς δεν μπορεί να το εγγυηθεί, λειτουργήσει θετικά και ενισχυτικά στο εγγύς ή απώτερο μέλλον για την επίτευξη του σκοπού που είναι η προώθηση των βιβλίων μου. Εδώ θα λέγαμε πως ταιριάζει η φράση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Από τη θέση μου ως εκπαιδευτικός, έχοντας υπόψη από τη μια την εισαγωγή της Φιλαναγνωσίας στο ωρολόγιο πρόγραμμα της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης και από την άλλη την εμφάνιση των διαδραστικών πινάκων στη σχολική διαδικασία, σκέφτομαι ότι επιτέλους ήρθε ο καιρός όλοι οι εκπαιδευτικοί να επανεξετάσουμε τη στάση μας μέσα στην τάξη και να δούμε την εκπαιδευτική πράξη από άλλη οπτική ματιά. Άλλωστε ο θάνατος του παραδοσιακού δασκάλου, με ό,τι αυτός πρέσβευε, έχει επέλθει πριν πολλά χρόνια.
Είναι ευρέως παραδεκτό ότι τη διαφορά μέσα στη σχολική τάξη την κάνει ο δάσκαλος. «Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις» έλεγαν οι παλιότεροι και δεν είχαν άδικο. Ο εκπαιδευτικός σε κάθε περίπτωση ήταν και είναι αυτός που μαζί με τους γονείς σε πρωτοβάθμιο επίπεδο έχει τον καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ολοκληρωμένης και υγιούς προσωπικότητας του παιδιού-μαθητή.
Κατά πόσο όμως είμαστε έτοιμοι όλοι εμείς να αντιμετωπίσουμε τις αλλαγές που έρχονται; Πόσοι από εμάς έχουμε άριστη σχέση με το παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο; Πόσοι το αξιοποιούμε δημιουργικά μέσα στην τάξη και άρα δεν το αντιμετωπίζουμε ως ένα ακόμα μάθημα γραμματικής; Πόσοι, τέλος, είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε την κιμωλία ή το μαρκαδόρο στην καλύτερη περίπτωση και μαζί τους συμβατούς πίνακες και να τα αντικαταστήσουμε όλα αυτά με την ψηφιακή οθόνη;
Στο συγκεκριμένο ερώτημα σίγουρα ο καθένας από μας καλείται να απαντήσει ξεχωριστά. Το βέβαιο όμως είναι ότι σε καμιά περίπτωση δε δικαιούμαστε ως εκπαιδευτικοί να στεκόμαστε πια απέναντι στις αλλαγές σαν να μην πρόκειται να συμβούν. Αυτό σημαίνει πως σε πρώτο χρόνο και τη στάση μας πρέπει να αλλάξουμε και να αποβάλουμε την όποια καχυποψία ή και μιζέρια, και τη διδασκαλία μας να αναπροσαρμόσουμε στα νέα δεδομένα. Έτσι δε θα είμαστε οι απλοί ακροατές και θεατές των εξελίξεων και άρα δέσμιοι και αναγκασμένοι να τις ακολουθήσουμε, αλλά εκείνοι που θα συνδιαλεχτούν με τους κάθε φορά αρμοδίους για τη στρατηγική που θα χαραχτεί γύρω από αυτό που μας αφορά, δηλαδή την εκπαιδευτική πράξη. Αν όλο αυτό που μόλις περιέγραψα αλλάξει κι εμείς οι δάσκαλοι, που ούτως ή άλλως συνειδητά και με αίσθημα ευθύνης μπαίνουμε μέσα στην τάξη για να επικοινωνήσουμε με τους μαθητές μας, αποδεχτούμε το διευρυμένο ρόλο μας, τότε βεβαίως μόνο καλά αποτελέσματα θα έχουμε από αυτές τις αλλαγές. Γιατί ο δάσκαλος, ο οποίος θα εργάζεται σε ένα περιβάλλον πρώτα απ’ όλα ευχάριστο, που θα του παρέχει το αίσθημα της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης και όπου θα κυριαρχεί η αλληλεγγύη και η δημιουργικότητα, σ’ ένα περιβάλλον τέλος εξοπλισμένο με όλα τα νέα εργαλεία (όποια και αν είναι αυτά), μόνο θαύματα μπορεί να κάνει. Και στην περίπτωση της προώθησης του λογοτεχνικού βιβλίου και της φιλαναγνωσίας μόνο οφέλη μπορεί να προσφέρει. Άρα, αυτό που έχει μεγάλη σημασία και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να το παραδώσουμε αμαχητί στους «άλλους» είναι η ενεργητική εμπλοκή μας στις όποιες εξελίξεις.
Σίγουρα μέχρι να γίνουν όλα αυτά, οι διάφοροι εμπλεκόμενοι φορείς οφείλουν να διασφαλίσουν σε νομικό επίπεδο όλη αυτή τη μετάβαση στο ηλεκτρονικό βιβλίο και γενικότερα στην ψηφιακή οθόνη, όποτε και αν αυτή γίνει, με γνώμονα το συμφέρον του λογοτεχνικού κειμένου, της φιλαναγνωσίας και φυσικά του αναγνώστη. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση δε θα μιλάμε για λογοτεχνικό βιβλίο αλλά για ένα προϊόν, με το οποίο το παιδί απλά και μόνο θα παίζει.
Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι: Θέλουμε ένα ακόμα εργαλείο στην υπηρεσία της προώθησης της φιλαναγνωσίας και του λογοτεχνικού βιβλίου ή θέλουμε άλλη μια σειρά από «γκατζετάκια» στα χέρια των ανυποψίαστων παιδιών, από τα οποία οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι κατασκευάστριες εταιρείες και οι μεταπωλητές τους;

Μερκούριος Αυτζής
εκπαιδευτικός / συγγραφέας

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

ΜΕΤΩΠΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

Το ΜΕΤΩΠΟ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ είναι ένα νεανικό μυθιστόρημα που θίγει καίρια σύγχρονα κοινωνικά θέματα। Από τις 8 Νοέμβρη 2010 θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η Άννα είναι μια όμορφη κοπέλα που βιάζεται να γνωρίσει τη ζωή। Η ζωή της όμως δεν είναι καθόλου εύκολη. Τα όνειρά της, η εφηβική της αθωότητα, τα σχέδιά της για το μέλλον, όλα είναι θολά και αβέβαια. Στέκεται μπροστά στον καθρέφτη κι είναι ο καθρέφτης της ψυχής της ραγισμένος. Μοναδική «διέξοδος» η βουλιμία. Τρώει αχόρταγα ό,τι βρει, για να πάρουν σειρά η τουαλέτα, η ανακούφιση… Η ικανοποίηση όμως δε διαρκεί πολύ. Οι εφιάλτες δεν την αφήνουν, καραδοκούν σε κάθε της κίνηση. Αν ήταν τουλάχιστον ο πατέρας κοντά της… Η μάνα, οι φίλες της, ο παππούς αδυνατούν να τη βοηθήσουν. Ή μήπως όχι; Κι ο Έρωτας; Ποιος θα σταθεί δίπλα της Άγγελος πραγματικός; «Η ζωή είναι γλυκιά» της ψιθυρίζει και καρφιτσώνει την ελπίδα στην καρδιά της. Σαν λουλούδι στο πέτο…

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ
Η Άννα…
Χαμένη στους δρόμους του μυαλού της…
Πληγωμένη μα και περήφανη, σαν το λαβωμένο περιστέρι που αποζητά την ελευθερία του.
Σαν το μπουμπούκι την άνοιξη που πασχίζει να ανθίσει…
Σαν το φύλλο του φθινοπώρου που δε λέει να πέσει...
Πεισματάρα μα και ανήμπορη συνάμα, παλεύει να αποδράσει απ’ τα δεσμά του ίδιου της του εαυτού, ν’ απαλλαγεί από τις θύμισες του παρελθόντος, που τη σημαδεύουν και την κυνηγούν.
Ταλαντεύεται, πεισμώνει… Οι εκρήξεις διαδέχονται η μία την άλλη.
Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, ανάμεσα στις δυο πατρίδες, ανάμεσα στο χθες και το αύριο, σ’ αυτό που χάθηκε και σ’ αυτό που φεγγρίζει.
Ο μόνος σύμμαχός της το άγνωστο… Κι ύστερα;
Τι κι αν είναι νέα; Ξαφνικά, ένα περίεργο τηλεγράφημα θα τη μεταμορφώσει σαν τη γέρικη βελανιδιά της κεντρικής πλατείας. Το έδαφος χάνεται κάτω από τα πόδια της, ο κορμός και στυλοβάτης της οικογένειάς τους, ο πατέρας της, τους εγκαταλείπει, άγνωστο γιατί.
Και η Άννα σφαδάζει από τον πόνο, αυτοσαρκάζεται, εξαπολύει ενοχές σε κάθε κατεύθυνση.
Θύμα της μα και αποκούμπι η μάνα.
Καταφύγιό της η βουλιμία… Τρώει, τρώει αχόρταγα, τρώει ό,τι βρει μπροστά της. Κι ύστερα η λεκάνη της τουαλέτας, τα δάχτυλα στον οισοφάγο, ο έμετος… Ανακούφιση; Κάθε άλλο. Μάλλον τύψεις. Ένας φαύλος κύκλος, μελανός, δίχως υποσχέσεις, δίχως ελπίδα.
Φύλακες άγγελοι… ο παππούς της, η Πολίτισσα νοσοκόμα, ο Άγγελος, ο έρωτας…
Και το μπουμπούκι θα ανθίσει.
Το φύλλο θα ξαναγίνει πράσινο.
Το περιστέρι θα βρει το δρόμο του προς την ελευθερία.
Και η Άννα… μια ευχή και μια επιθυμία… Το «Μέτωπο στον καθρέφτη» να σας κρατήσει ευχάριστη συντροφιά.